Amasya-Ankara & Ankara-Amasya

Evet sonunda geldim işte. Tam onüç gün olmuş bloğuma yazmayalı. Çok utandım, şimdi. Üçbuçuk aydır nonstop yazmaktan, bitap düştüm herhalde. Mola verdim. İyi de oldu bence. 'Amasya' maceram ile başlıyorum tekrar yazmaya. 19 Mayıs tatilini fırsat bilerek, o bir günlük tatili değerlendirmek ya amacımız; Amasya'ya gittik. Aslında ilk gidişim değil. Sanırım dördüncü oldu. Orada eşimin kız kardeşi ve ailesi yaşıyor. Onları görmek, onlarla vakit geçirmek için gittik. temel amacımız buydu yani. Denizcim herşey çok güzeldi. Buradan tekrar teşekkürler, seni şimdiden çok özledim ve çok seviyorum. Yaza görüşmek üzere Ankara'da. Canım benim...

Amasya'dan bol bol fotoğraflar koymak istedim. Görmeyenler en azından görsün, akıllarında kalsın, belki bir gün gitmek isterler diye. Ankara'ya 350 km. uzaklıkta sanırım. Yolda tadilat çalışmaları vardı. Eğer olmasaydı dört saatte gidebilirmişiz. Gittiğimizde hava çok sıcak ve güzeldi. Her ne kadar daha önceden görmüş olsamda gezmek keyifliydi. Eeeee tabii ki sevdiklerinle olunca, daha bir güzel oluyor. Değil mi Denizcim? değil mi Yağmurcum?

Şehrin içinden 'Yeşilırmak' geçmekte. Hani şu coğrafya derslerinde gördüğümüz Yeşilırmak var ya! Ha işte ta kendisi. Amasya'dakiler 'Irmak Kenarı' olarak söylüyorlar. Irmağın yanından yayaların yürüyebileceği çok güzel bir yol bulunuyor. Bu yolda yürümek gerçekten çok keyifliydi. Birde adı gibi şu akan ırmak YEŞİL renkte olsaymış. Rengi çamur gibi. Oysa ne kadar güzel olurdu; şöyle yeşil yeşil aksaydı...

Kimbilir, belki yıllar sonra bir gün, bu ırmağın suları yeşil rekte akmaya başlar. İşte o zaman, adını da haketmiş olurdu bence. Değil mi yeşilırmak ?..

Ne kadar güzel bir manzara değil mi ama? Ben buraya bayıldım. Burada çok fazla fotoğraf çekmişim. Hangisini yayınlasam diye acayi düşündüm. Karar veremedim. Burası gölet diye geçiyor. Ama gerçekmiş. Yani yapay değil. Bu fotoğrafları ben çektim. O an oradaydım. Şimdi buradayım. Ama ben o fotoğrafı çektiğim yerde, gölde olmak istiyorum. Fotoğraflara baktıkça hemde inanılmaz istiyorum...

Amasya'da beni en çok cezbeden dağlar. O yüksek dağlara bayılıyorum. Şehrin dört bir yanı da dağlarla kaplı. Barış Manço 'Dağlar' adlı şarkısını, burada askerlik yaparkan yazmış. Öyle söylediler. Ben de yeni öğrendim. Gerçekten de, böyle bir şarkı ancak böyle bir yerde yazılır, bestelenir. Bu arada Barış Manço'yu çok severdim. Onu dinlemeye bayılırdım. Buradan kendisini rahmetle anıyorum, nur içinde yatsın...

Bu göletin dışında Amasya'da bir de 'Borabay Gölü' var. Ben ilk gittiğim sene orayı görmüştüm. Yeşilliklerin içinde harika bir göldü. Daha önceden gittiğim için tekrar görmek istemedim. Ama şimdi 'keşke gitseymişim, görseymişim' dedim. Doğayı, tabiatı seyretmeye doyamıyorum. Çok seviyorum işte...

Bu manzarayı da çok yüksekten çektim. Hava artık kararmaya başlamıştı. Yukarılarda, dağın tepesinde bir restoran.'Ali Kaya' dan çekildi bu fotoğraf. Dağın üzerine, tüm Amasya'yı görebileceğiniz şekilde bir yer yapmışlar. Gerçi bunun gibi bir kaç restoran daha var. Ama biz 'Ali Kaya' ya gitmek istedik. Orada bu manzaraya karşı güzel bir akşam yemeği, arkasından da semaverde çay içtik. Çok güzeldi yaaa. Deniz&Yaşar tekrar çok teşekkürler. Unutamayacağımız bir akşam geçirdik o gün. Daha önce hiç gitmemiştim. Meğerse böyle yüksekten, dağlardan aşağıya bakarak yemek yemek ne kadar güzel bir şeymiş...
*****
O gün hava o kadar çok sıcaktı ki. Otuz dereceyi geçmişti. Ama restorana girdiğimizde bir süre sonra üzerimize kalın birşeyler giydik. Hava inanılmaz değişmişti, esmeye başlamıştı. Olacak o kadar. O yüksek dağın tepesine çıkarsan havanın esmesi gayet normal. Ama ben hiç şikayetçi değildim zaten. Üzerimde kalın montum vardı. O geçirdiğimiz sıcak günün ardından, bana çok iyi gelmişti doğrusu...

Giderken yaşadığım heyecan, artık bitivermişti. Çünkü dönme zamanı gelmişti. İki gece üç gün. Üçüncü günde tam değil yarımdı zaten. Evet dönüyorduk artık. Tam alışmışken birbirimize, dönmek zorundaydık. Gitmesi çok güzel, ama dönmesi ne dense hep zor oluyor. Ayrılık, aradaki mesafeler insanı zorluyor, üzüyor. Ama bir daha ki sefere kesinlikle iki gece değil, daha fazla kalacağım. Yetmiyor çünkü. Bir anda gittik, bir anda geldik. Daha fazla kalmak lazım, hasret gidermek için az bu süre...
****

Yukarıdaki fotoğrafları dönerken, arabanın içinden, camı açarak çektim. Hiç bu kadar net çıkacaklarını düşünmemiştim. Hareket halindeyken çektiğim için, kötü çıkar diye düşünmüştüm. Ama makinam iyiymiş demek ki, marifet bende değil onda, yani fotoğraf makinamda...

Dönerken bu kareyi de yakaladım ya. Yine arabanın içinde, yine yoldayız. Benim için çok anlamlı bir fotoğraf. Gökyüzü ve bulut hastayım çünkü. O bulutlar gökyüzünde o kadar değişik şekillere ve o kadar güzel renklere bürünüyorlar ki. Onların her anını çekmeyi isterdim. Bulutsuz, tek renk gökyüzü bana göre değil. Ben gökyüzüne baktığımda; değişik şekillerde ve renklerde bulutlar görmeliyim. Buna bayılırım...

Ve dönüş tamamlandı. Güneş batmak üzereydi Ankara'ya geldiğimizde. Dönmüştük ama benim içimde her zamanki gibi yine özlem, yine hüzün vardı...