Böyle fotoğraflar çekmem lazım...

Biraz önce maillerime bir baktım ki; arkadaşım Emoş'dan inanılmaz güzellikte fotolar gelmiş. Fotoğraflar harikaydı. Eeeee tabiki hepsini de bloğuma koymadım. En çok beğendiklerimi ayırdım. Ben ne zaman böyle bir manzaranın fotoğrafını çekeceğim?Haaaa! ne zaman ? Kendime acayip kızıyorum. Ankara'da böyle yerler bulamıyorum, yok. Ya da var, ama ben görmüyorum.

**********

Aslında mesela; Amasra Ankara'ya arabamızla 3-4 saatte gidebileceğiniz bir yer. Hemde denizi bile var Amasra'nın. Deniz kenarı bir yer orası. Bir haftasonu aşkımla yola çıkıpta, gidemedik şu meşhur Amasra'ya. Cumartesi yola çıkıp, o gece orada kalıp, Pazar günü öğleden sonrada dönerdik. Ne güzel olurdu. Mesafede yakın, yolda bunalmazdık. Ayyyy gerçekten kendime sinir oldum şimdi. Ankara'da AVM'lerini gezeceğimize; biraz doğa, çiçek, ağaç, deniz manzarası görsek daha iyi olurdu bence. Hemde süper olurdu...

üüüü***********

Ayrıca Amasra'ya gelmeden önce, Safranbolu'ya da uğrama şansınız var. Sabahları uğrayanlar, köy kahvaltısı yapıyorlarmış orada. Tam yolunuzun üstünde çünkü. Ben daha gitmedim ama gitmişim gibi de anlatıyorum yaaaa. Gidenlerin anlattıklarını dinleyerek, edindim tüm bu bilgileri. Geçen hafta sonu en son, işyerinden arkadaşım Meral gitmişti. Çok güzel geçmiş, beğenmiş Amasra'yı. Denize bile girenler vardı dedi. Şaşırdım, inanamadım. Antalya'da bile denize girenleri duymadık çünkü. Demek ki; "Amasra Halkı" denizi çok seviyor. Öyle haziranı, ağustosu bekleyemiyor. Güneş çıksın yeter diyor herhalde, denize girmek için. En kısa sürede Amasra'yı, Çakraz'ı görmek istiyorum. Havalar çok ısınmadan. Çok sıcaklarda gezmeyi sevmiyorum da...

Bugün mailime gelen fotolardan biriside bu pisicik. Yani bu fotoyu çeken ben değilim, maalesef. Kim çekmiş onuda bilmiyorum. Eğer bilseydim, inanın adını belirtirdim. Buna emin olabilirsiniz. Gelelim şu kedimize. Ne kadar da güzel bir şey bu böyle. Saatlerce bu pisiciği seyretsem, okşasam bıkmam herhalde. Tüylerinin rengine hasta oldum. Gözleri de inanılmaz yeşilmiş hani. Üzerine yattığı çimlerle aynı renkte mübarek. Bakarken bile içim titredi gözlerine. Ne güzel bir yeşil öyle. Bu picicik benim olsaydı eğer; adını "Yeşilim" koyardım herhalde. Ne güzel; almış güzelim manzarayı karşısına, uzanmış çimlerin üzerine. Oooohhhhh! gel keyfim gel. Bir de şöyle "güzel pişmiş, ekmek arası arnavut ciğeri olsaydı, ne güzel olurdu di mi?" derdim, onun yerinde olsaydım. Kediler ciğere bayılır. Bu arada bende arnavut ciğerini bayılırım, çok severim. Ama kolestrol problemimden dolayı yememem gerekiyor. Elimden gelse, her gün yiyebileceğim bir yemektir aslında. Ama, dikkat etmek zorundayım işte. Ne yaparsın, hastalıklar yavaş yavaş geliyorlar. Keşke gelmeseler, uzak olsalar değil mi ?..

*********

Şu anda onun yerinde, kediciğin yerinde olmak vardı. Güzel bir gökyüzü manzarasına bakarak, çimlerin üzerine uzanmak. Elimde ciğer-ekmek. Evde değil de, orada olmak vardı...

...**********

Benim de artık böyle yerlere gidip, böyle fotoğraflar çekmem lazım. Doğayı, çiçekleri, hayvanları, dağları, gökyüzünü, güneşi, bulutları. Evet bunların fotoğraflarını çekip, bloğumda yayınlamam lazım. İçimde, inanılmaz derecede bununla ilgili bir tutku var. Bu bloğu açmamla birlikte "insanların fotoğraflarını çekmek" duygumun yerini; doğa, tabiat, manzara ve cansız objelerin fotoğrafını çekme içgüdüsü aldı. Yıllardır yapmadığım bir şeyi yapmak istiyorum. Kendim bile hayret ediyorum. Nasıl da böyle bir şey için bu kadar istek duyuyorum diye...

***********

Ne zaman peki ? Ne zaman çekeceğim bu fotoğrafları, ne zaman Ebruli ? Söyleeee ne zaman?..