Ne siyah, ne de beyaz. İkisinin arası bir renk o; “Gri”. Uzun bir zamandır sevmiyorum bu rengi. O renkte hiç kıyafetim yok mesela. Ne kadar zamandır yok bilmiyorum ama. Yok işte. Ama eskiden ortaokula, liseye gittiğim zamanlarda acayip bir gri furyası, gri modası vardı. Bayılırdım gri tişörtlere, eşofmanlara, kazaklara. Bir çok kıyafetim griydi. Ama eskidendi griye hayranlığım, sevgim. Ama artık, öyle değilim. Soğudum, uzaklaştım bu renkten...
Bu renge alerjim galiba şu şekilde gelişti. Gökyüzü gri olduğunda; ortada hiçbir şey yok iken birden içim sıkılıyor, moralim bozuluyor. Evet ya, inanın doğru söylüyorum. Hiçbir sorunum yok iken gökyüzünün o kötü, iç karartıcı renge yani griye bürünüşü beni mahvediyor, içimi sıkıyor adeta. İstisnasız bu böyle oluyor. Gri gökyüzü bütün (+) elektriğimi alıyor sanki…
Ne kadar garip değil mi? Bir gökyüzünün rengiyle insanın ruh hali değişebiliyor. Zaten çoğu Avrupa ülkelerinde, özellikle de İngiltere’de gökyüzü hep gri olduğu için insanlarının da soğuk olduğu bilinen bir şey. Bunu benim gibi, bir çok kişi biliyor, söylüyor. İster istemez bu grilik onların da ruhunu, içini, duygularını grileştiriyor. Aslında ne kötü. Keşke o ülkelerde bizim ülkemiz gibi uzun süreli yazı ve güneşi yaşayıp, görebilselerdi. Ben bunu çok isterdim. Her ülke güneşi hak ediyor. Mesela Akdeniz ülkelerinde yaşayan insanlar içinde “İnsanları sıcak kanlı” derler. Demek ki; insanın hayatında güneşin yeri çok büyük…
Resmen bir ay önce falan, tam bir hafta boyunca hava her gün yağışlı, kapalı ve griydi. Ben artık sabahları uyanamaz, yataktan kalkamaz hale gelmiştim. Çünkü sabah olduğunu bir türlü anlayamıyordum. Hava o kadar karanlıktı ki. Başucumdaki saatim de çalsa, bir türlü sabah olduğuna inanmıyordum. Beni uyandıran genelde güneş ışığıdır. O ışıkla, o aydınlıkla daha kolay uyanabiliyorum. Eğer o gri hava, o gri, karanlık gökyüzü bir haftadan da uzun sürseydi ne yapardım diye de düşündüm inanın.Çünkü benim psikolojimi, ruh halimi acayip etkiledi…
Masmavi, rengarenk ve güneşli bir gökyüzü istiyorum, istiyoruz değil mi ? Bana ve herkese böyle bir gökyüzü diliyorum…
Güneşli ve masmavi bir gökyüzünü görebildiğimiz ülkede; Türkiyem de yaşadığım için çok şanslıyım ve şanslıyız diyorum. Nice güneşli, güzel günlere…
Bu renge alerjim galiba şu şekilde gelişti. Gökyüzü gri olduğunda; ortada hiçbir şey yok iken birden içim sıkılıyor, moralim bozuluyor. Evet ya, inanın doğru söylüyorum. Hiçbir sorunum yok iken gökyüzünün o kötü, iç karartıcı renge yani griye bürünüşü beni mahvediyor, içimi sıkıyor adeta. İstisnasız bu böyle oluyor. Gri gökyüzü bütün (+) elektriğimi alıyor sanki…
Ne kadar garip değil mi? Bir gökyüzünün rengiyle insanın ruh hali değişebiliyor. Zaten çoğu Avrupa ülkelerinde, özellikle de İngiltere’de gökyüzü hep gri olduğu için insanlarının da soğuk olduğu bilinen bir şey. Bunu benim gibi, bir çok kişi biliyor, söylüyor. İster istemez bu grilik onların da ruhunu, içini, duygularını grileştiriyor. Aslında ne kötü. Keşke o ülkelerde bizim ülkemiz gibi uzun süreli yazı ve güneşi yaşayıp, görebilselerdi. Ben bunu çok isterdim. Her ülke güneşi hak ediyor. Mesela Akdeniz ülkelerinde yaşayan insanlar içinde “İnsanları sıcak kanlı” derler. Demek ki; insanın hayatında güneşin yeri çok büyük…
Resmen bir ay önce falan, tam bir hafta boyunca hava her gün yağışlı, kapalı ve griydi. Ben artık sabahları uyanamaz, yataktan kalkamaz hale gelmiştim. Çünkü sabah olduğunu bir türlü anlayamıyordum. Hava o kadar karanlıktı ki. Başucumdaki saatim de çalsa, bir türlü sabah olduğuna inanmıyordum. Beni uyandıran genelde güneş ışığıdır. O ışıkla, o aydınlıkla daha kolay uyanabiliyorum. Eğer o gri hava, o gri, karanlık gökyüzü bir haftadan da uzun sürseydi ne yapardım diye de düşündüm inanın.Çünkü benim psikolojimi, ruh halimi acayip etkiledi…
Masmavi, rengarenk ve güneşli bir gökyüzü istiyorum, istiyoruz değil mi ? Bana ve herkese böyle bir gökyüzü diliyorum…
Güneşli ve masmavi bir gökyüzünü görebildiğimiz ülkede; Türkiyem de yaşadığım için çok şanslıyım ve şanslıyız diyorum. Nice güneşli, güzel günlere…
6 yorum:
Kesinlikle tam olarak bende buna dair bir yazı yazmak için oturmuşdum bilgisayar başına. Güneşli günler geldi. Yşasın diyorum bende...
:::Canim ilkaycim;
Ne guzel ayni seyleri dusunmusuz. Ama sen yazmamissin bununla ilgili...
I don't like "Gri Gokyuzu"
canım hayırlı olsun siten ama matazoride insana yorum yazdırılmas ki be güzelimm aaaaa
ELİF
:::Elifcim,
Seni blogumda, yorum yazarken gormek ne guseeelllll...
Hosgeldin canim...
sevgili Ebru,
Her rengin bir hikayesi ve her rengin bir sevgilisi vardır.Senin rengin ne biliyormusun......Gökkuşağı...Sen gri olamazsın sen baharsın.Sen güneşle beslenirsin.Dünya da gri rengi taşıyan çok nasılsa sen düşünme sen çiçek ol ve aç.Sen yaz biz okuyalım.Gönlümüzde çiçek açacak yazılar,şiirler yada masallar yaz.Çoçuk ruhundaki bayramını hep kutla......23 Nisan herkese kutlu olsun.Vatanımızı sevelim ve cumhuriyetimizi yaşatalım.Hep beraber hep birlikte el ele yürüyelim...........
hicran
:::Sevgili Hicran Hanim;
Benim rengimin gokkusagi ve hala cocuk ruhlu olmami ne de guzel bilmissin, tebrikler...
Sizde lutfen siir yazin bizim icin. Bir de su blogunuzu bir an once acalim mi artik?
Yorum Gönder